VOOR SPOKEN OM TE SPELEN

Theatermaakster Ragna Aurich sloot zichzelf met tien kindjes de ganse zomer (2009) op in Scheld’apen om een voorstelling te maken over de planeet Mars, sneeuwwitje, priesters, kabouters en nog veel meer.

 

De planeet Mars wordt bewoond door een twaalftal kinderen en een Priesteres. De Priesteres probeert de kinderen om te toveren in vliegende nonnen om ze zo te beschermen tegen de zon en diens licht vol vervloekingen. Maar de kinderen luisteren niet meer naar haar want ze willen alleen nog maar naar de Aaaaaaaaaarde, waar zoveel gruwelijke sprookjes vandaan komen!

 

Gemaakt door: Ragna Aurich

Met: June Swingsli, Britt Das, Marlou Hanselmann, Sarah en Emma de Haan, Marta Bervoets, Carlijn Taverniers, Lula Mangelschots, Jodi Heremans, Isaak Lettany...

Vormegeving Jozef Wouters en Margerita Sanders.

Geluid: David de Meuter

Veel dank aan Elsemieke Scholte, Lies Marechall en Klaas Tindemans

Met ondersteuning van d e t h e a t e r m a k e r en Scheld’apen

Teaser

°Sc 1.

 

Publiek komt binnen. Kinderen likken aan hun Paste o God. Licht gaat uit

 

‘niet bang zijn…’, zegt een kind van Mars 

‘ik ben ook niet bang in het donker’, zegt een tweede 

‘ik ook niet. Ik ook niet.’, zegt een derde 

‘wat is er na het einde van Sneeuwwitje?’

‘wij zijn de kinderen van Mars die het voor U gaan spelen!’

 

ze ontvouwen een gigantische jurk van Sneeuwwitje en eten een voor een van de appel en sterven. Voor de laatste kabouter blijft er niets over.

 

‘bah… ik vind zelf wel het Einde der Tijden,’

 

De kabouter legt de jurk in een van de paarden.

 

 

°Sc 2.

 

Een priesteres eet spaghetti terwijl ze predikt.

 

‘in het Heilige Boek staat dat de Weg …’, preekt de priesteres

‘waarom staat er in het Boek dan niets over spinazie?’, vraagt een kind

‘het is beter…’, komt de priesteres er tussen…

‘of over kabouters!’, vervolgen de kinderen

 

‘het is beter om niet in kabouters te geloven. Kabouters zijn gemaakt uit het licht van al lang opgebrande sterren. De Heerlijkheid die we in hun bijzijn voelen … is bedoeld om ons onze gebedstoelen af te halen en we vergeten wie wij zijn…’

 

‘kinderen van de Aaaaaaaaaarde!!!!’, roepen de kinderen van Mars massaal

 

‘nee niet van de Aarde… kinderen van Mars. Jullie Paardijs.’, zegt de priesteres

 

‘Paradijs! Geef mij maar de Aaaaaaaarde’,

 

De priesteres proest het uit. Zij staart naar de vinger die er uit haar mond is gekomen. De kinderen joelen!

 

‘mijn Hemel... Ontferm U over mij’

 

Zij stopt haar hand nog eens diep in haar keel en trekt een hele kluwen vingers eruit.

 

‘dat zijn mijn vingers’, roepen de kinderen van Mars

 

‘in de naam van … 5, 9, 22…’, roept de priesteres

 

‘wij zijn met velen. wij groeien in uw buik- maar wij horen aan een hand te groeien … Geef ons uw hand… toe! Dan zullen we u een geheim vertellen!’

 

‘zachter praten alsjeblieft!’

 

Ze wil haar eigen vingers in haar oren stoppen om zich te beschermen tegen het alarmgeweld, maar drukt per vergissing twee kinderwijsvingers erin…

 

‘harder… Au!’

 

Het huilen van het Beest weerklinkt, waardoor de kinderen zich vervelen.

 

‘wij willen naar de Aaaaaaaaaaaaaarde!’

‘Ach arme… ik zal jullie woorden verkondigen al moet ik ervoor naar het Einde van de Tijd. Jullie gebeden zullen verhoord worden; Amen!’

 

Huilen van het Beest is gestopt. De kinderen op de planeet mars likken aan hun Paste o God.

 

‘Ik hoorde dat er op Aaaaarde iets bestaat als spinazie. Het ziet eruit als snot. De kinderen die ervan durven eten worden schippers en hun armen worden heel dik. Het eerste wat ik doe als ik op Aarde kom, is die vieze spinazie eten. Maar in het geheim oefen ik nu alvast… (hij slurpt zijn snotje)

 

Ze gooien hun Paste O God in de lucht

‘een storm! Een stooooooorm!’ onderbreekt een kind

 

Alle kinderen springen op hun paarden en de priesteres speelt temidden van hen met een wapperend metaal.

 

 

°Sc 3.

 

De priesteres komt aan bij het kleine Beest.

 

‘in de naam van God, hou op met dat afgrijselijk gegorgel, Anders zul je het Beleven! Stop nu! Wees hen genadig’, zegt de priesteres

 

Uit de Bek van het Beest hoort ze nu Engelen gezang en uit de staart van het Beest hoort ze Duivelsgebrul als een gevloek aan scheten, terwijl ze geschrokken haren uit haar mond haalt.

 

‘heb jij misschien een appel bij je?’, vraagt de kabouter aan de priesteres.

 

‘nee, maar wel een stukje brood…’

 

De kabouter zonder baard pakt het stukje brood en verandert het in een appel. Hij eet van de appel en wacht… Teleurgesteld legt hij de aangevreten appel terug in de koelkast die vol zit met appels waar al een hapje uit is genomen.

 

‘Ik zoek het Einde van de Tijd om…’, zegt de priesteres

‘ik ook… wie er als eerste is.’

 

De kabouter snijdt een flink stuk van zijn berg bevroren diepvries spinazie af

 

‘3, 2, 1… en start!’

 

Maar… De priesteres heeft nog maar een stap als ze op de baard van de kabouter staat en in slaap valt.

 

‘bah! zij wel en ik niet. Mooi dat ik haar niet wakker kus’, zegt de kabouter verbouwereerd.

 

De kabouter zaagt zijn baard eraf en legt beest in koelkast

 

 

°sc 4

 

De kabouter houdt zijn geliefde koffieritueel A

 

‘in de naam van God…’, dreigen de kinderen van Mars

‘ach hou toch op!’, schreeuwt de kabouter

‘in de naam van de Duivel…’

‘ik ben de ka ka ka ka bah bah bah ter ter ter.’, roept de kabouter

 

de kinderen vullen hem zingend aan. Totdat er eentje zegt:

 

‘Een kabouter? Zonder baard!’, roept een kind

 

Tegelijkertijd maakt de priesteres op de baard van de kabouter maakt een luid snurkend geluid. Alle kinderen kijken bezorgd naar haar en dan smekend naar de kabouter.

 

‘Snel geef me een getal! Van 0 tot 10, NU!’

‘1, 6, 5, 2, 8, 3, 7, 0, 9, 10’, roepen de kinderen

 

De kabouter houdt zijn koffieritueel B

 

‘Nog een getal! Snel! Ik moet weten met hoeveel vingers ik in mijn koffie moet roeren.’

‘2!’, roepen alle kinderen tegelijkertijd

 

de kabouter houdt zijn koffieritueel C. Dan spuugt hij de verkregen koffie op het hoofd van de priesteres.

 

‘Maar… de priesteres is nog steeds niet wakker!’,

‘niet bewegen!’ schreeuwt de kabouter

‘ze moet juist wel bewegen!’

‘bij alle Chinezen, het is veel te gevaarlijk! Als zij valt zullen er minstens drie planeten met haar vallen, waaronder de Aarde!!!’

‘niet bewegen! ‘, schreeuwen nu ook de kinderen

 

de priesteres beweegt zachtjes.

 

‘hoera! Ze beweegt!’, joelen de kinderen

 

Het hoofd van de priesteres verdwijnt in haar jurk waardoor ze een spook is geworden tot ontzetting van de kinderen.

 

‘spoooooooooooooooooooooooooooooook.’

 

Alle kinderen springen op hun paarden en de priesteres ermidden speelt spook. De kabouter trekt zich terug in de koelkast. De Priesteres ziet de kabouterhoed liggen. Ze klimt erin.

 

‘… wat is dit ook al weer? en start… en start…’

 

De kinderen van Mars doen de priesteres na en gaan in hun onderbroeken op hun rug en veranderen in vliegzwammen. Huilen van het Beest. Dat vermengt zich algauw met het geluid van een zaag op staal: de kabouter zaagt zijn benen af. Het grote Beest valt…

 

‘Pas op! De schaduw van de Aaaaarde heeft zijn eigen schaduw… Als je er op loopt val je in een groot zwart gat waar je niet meer uitkomt…’, zeggen de kinderen

 

Een van de kinderen wordt opgegeten door het Beest!

 

Alle kinderen springen op de paarden…. Het Beest huilt

 

°Sc .5

 

de priesteres komt eindelijk aan bij het grote Beest

 

‘oh jij stinkt als de Duivel zelf …. mij eet je niet op. Ik zoek namelijk het Einde van de Tijd’,

‘ik ook…!’ zegt de kabouter

‘help een machine!’, zegt de priesteres verbaast als ze naar de kabouter kijk

‘heb jij misschien een appel bij je?’, vraagt de kabouter

‘nee, maar ik heb wel een stuk brood’,

 

De kabouter verandert de het brood dat de priesteres al die tijd op haar gezicht had gelegd in een appel en neemt er een hap uit. De kabouter valt niet dood neer.

 

‘bah…’

 

Beest huilt

 

‘hij is oud geworden: zijn tenen kunnen zijn vingers niet meer raken. We moeten hem helpen.’

‘jouw beurt.’, zegt de kabouter

‘ik geef mijn beurt graag aan jou’, zegt de priesteres

‘Niet bang zijn.. geef me je hand’, komt er uit de buik van het Beest

 

De priesteres ziet een hele kluwen vingers bewegen. Ze geeft haar hand en wordt opgegeten door het Grote Beest.

 

‘ik ben bang…’, huilt de kabouter

 

Het Beest huilt… maar dan komt het kind van Mars dat door het Beest opgegeten was door diens mond gekropen terwijl hij een Baby Beest in zijn armen houdt.

 

‘Pas als de dode hoeken van plaats kunnen wisselen vind je het Einde der Tijden waar je naar zoekt. Jij moet nu je plaats in nemen’. zegt het kind van Mars

 

De kabouter gaat nu voor de kont van het Beest staan.

 

‘bid! Bid!’, roept het kind van Mars tegen de kabouter

 

En de kabouter begint te bidden totdat hij bij het Beest naar binnen wordt getrokken. Het kind van Mars legt nu het Baby Beest tegenover het grote Beest en gaat zelf aan de voeteinde staan. Zijn woorden gaan over in een geblaf

 

‘Biiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiid!’, roept het kind

Media Albums
mailinglist
Ledenlijst
feeds
nieuws-feeds
hoe werken de feeds?
tags
taglijst
over scheld'apen
info
historiek
werk mee!
krantenknipsels
contact
contact gegevens
Built by Indianen | Page generated in 0.033 seconds.