ASHLEY:

What the hell happened to you?What’s the matter with you? Did something in the woods

do this to you?

CHERYL:

No! It was the woods themselves they’re alive Ashley, the trees! They’re alive.

Welke vorm neemt vrijheid aan onder een soundscape van vernietiging. Is de mens genoodzaakt met zijn eigen natuur te breken. Waar vindt hij verlossing als hij zijn vernietiging door technologisch vernuft steeds verder uit kan stellen. Hoe manifesteert een mens zich dan.

Door soms midden in de arbeid zijn wapens neer te leggen en zichzelf uit te leggen. Of misschien wel door zijn natuur langzaam maar zeker te hanteren en uit de as iets nieuws te scheppen.

“Onevenwichtig punktheater en net daardoor fascinerend... Een rollercoasterrit van drie uur langs theater- en filmgenres in het aanschijn van de dood en (de pijn van) het sterven... intrigeert in de mix van farce en rite, arty farty en oprecht, pose gepresenteerd als eerlijkheid om dan weer die verhoudingen om te draaien.”

(Liv Laveyne/De Morgen)

EISBÄR* is het nieuwe gezelschap van Benny Claessens en Femke Heijens. Ze speelden o.a. bij het Toneelhuis, Schaubühne am Lehniner platz Berlin, Wiener festwochen, Josse de Pauw, Buelens Paulina, Ultima vez ... Met Eisbär brengen ze geëngageerd punktheater dat de waanzin van onze wereld toont en geen enkele kunstvorm schuwt. Performance-art, theater, dans, beeldende kunst, trash, literatuur, politiek, anarchitectuur, manifest, icoon en

kleinmenselijk drama gaan hand in hand. Een gigantische opeenstapeling, een overdosis.

Een veelheid waarin zowel toeschouwers als spelers ruimschoots de kans krijgen om verloren te lopen.

‘Always cry at endings’ is na ‘Gollygosh No!’ (i.s.m. Het toneelhuis) de tweede voorstelling van EISBÄR en werd geschreven, bewerkt, geënsceneerd en gespeeld in collectief met Els Van Peborgh (o.a. Toneelhuis, Malpertuis). Louis Van der Waal (De Veenfabriek, het Toneelhuis) vervoegde het gezelschap in een latere fase. ‘Always cry at endings’ ging mei 2007 in première bij Scheld’apen.